Mała i bezradna, ale jestem tutaj… // Kishimoto Hayami (岸本早未) – WAKE UP MY SOUL // 3. urodziny MeiQ

Nie wiem, czy ktoś jeszcze oprócz mnie pamiętał (dobra, wiem, Aikee pamiętała <3), ale dzisiaj na MeiQ świętujemy… URODZINKI! :D Trzecie już, jakby ktoś się nie doliczył, a to jak na bloga bardzo dużo jest. Możecie być dumni ;p

Tutaj nie będę dużo pisać, wszystko jest w dalszej części. Na wstępie tylko powiem, że notka składa się z trzech części, pierwsza to moje wynurzenia rocznicowe, druga to tłumaczenie rocznicowe (piosenka ta, co w tytule notki), a trzeba to niespodzianka. Tylko czytajcie po kolei, bo trzeciej części nie zrozumienie, jeśli nie przeczytacie wpierw drugiej, to takie ostrzeżenie :P

Jest to notka rocznicowa, więc wypadałoby powiedzieć co o tym, że to niesamowite, że tyle wytrzymałam, powspominać osiągnięcia itp. Ale to przecież wszyscy wiemy ;p I tak, też jestem z siebie dumna. Zaczynałam od niczego, a teraz… no, ten blog to już na pewno jest „coś” ;P W ciągu tych trzech lat raz, w sumie całkiem niedawno, usunęli mi tego bloga. Wcześniej można go było znaleźć pod adresem meiq.wordpress.com, później musiałam zmienić go na ten. Wiecie, pamiętam, jak to zauważyłam, że mi go usunęli. Wybierałam się wtedy na konwent, jeszcze dziewczyny u mnie nocowały wtedy, siadłam wieczorem do komputera, żeby sprawdzić komentarze tylko, patrzę, a tu bloga nie ma :O I zamiast krzyczeć i płakać, to tylko powiedziałam o tym Harumi, która siedziała z boku, może trochę pomarudziłam, napisałam na twitterze blogowym informację o tym, co się stało, zapewniłam, że to nie koniec i od razu zabrałam się za ratowanie tego, co jeszcze dało się uratować. I jak widać uratowało się prawie wszystko, tylko stary adres przepadł. W ciągu tych trzech lat ten blog stał się połową mojego świata, większą połową, powiedziałabym nawet, choć wiem, że jest to niepoprawne określenie. Nie mogłabym bez niego żyć i Wy powinniście dobrze o tym wiedzieć. Niestety wielu moich czytelników już później mnie nie odnalazło, gdyż nie miałam ich o tym jak poinformować :( Po tej przygodzie założyłam więc mu nawet konto na facebooku, żeby móc łatwiej poinformować czytelników, gdyby znowu coś się stało <śmiech> (btw.wstawiam tam też informacje o nowych notkach, różne ciekawe moim zdaniem linki czy zapowiedzi, więc zachęcam do śledzenia ;p). Oczywiście mam nadzieję, że nigdy nic podobnego się nie zdarzy, ale przezorny zawsze ubezpieczony jak to mówią xD Ja Was mogę tylko zapewnić, że nigdy, przenigdy nie odejdę bez pożegnania i nawet jeśli kiedyś w ogóle odejdę, to mam nadzieję, że najwcześniej za kilka lat ;p;p I żeby już nie przedłużać, bo tą notkę piszę od tyłu i dalszą część już mam, a tej jeszcze nie i Harumi na mnie krzyczy, że mam się pospieszyć, to powiem jeszcze tylko to, co mówię Wam zawsze i zawsze będę powtarzać: DZIĘKUJĘ, ŻE JESTEŚCIE! :D Zaglądajcie często, komentujcie dużo itp itd… No i nigdy o mnie nie zapomnijcie, bo bez Was, to ten blog nie przetrwa, nawet jeśli ja tu dalej będę. A chcecie, żeby przetrwał, prawda? No, chyba, że nie chcecie, w sumie to nie wnikam ;p;p

To ten teges, koniec marudzenia, zapraszam do dalszej części notki i moich prezentów rocznicowych ;D

Mp3

Kishimoto Hayami – WAKE UP MY SOUL.mp3

Piosenka Hayamin <3 Wiecie, że ja wszystkie jej piosenki kocham, więc jestem totalnie nieobiektywna xD W każdym bądź razie ta piosenka, jak większość, jest bardzo żywa, może nie bardzo wesoła, ale na pewno rozbudzająca. Nie wiem, czy to tylko ja, ale ja tam zawsze słyszałam takie „Popatrz na mnie” w jej głosie. „Jestem tutaj i śpiewam do Ciebie”

Tekst i tłumaczenie

Kishimoto Hayami – WAKE UP MY SOUL.doc

I ten tekst ofc strasznie mi się podoba. Nie do końca wiem, co miała na myśli Hayami, gdy go pisała, ale ja pod większością tych słów mogę się podpisać, myśląc może zupełnie o czymś innym. Bo dla mnie ten tekst jest trochę o ucieczce przed rzeczywistością, a trochę o tym, jak ważne jest to, by w niej pozostać. O swoim miejscu w tym świecie po prostu. Bo chociaż jestem taka mała i bezradna, to przecież jestem tutaj. Wiele osób mnie nie zauważa, gubię się w tłumie i mimo że wokół jest mnóstwo ludzi, to i tak mam wrażenie, że jestem sama. Ale są ludzie, którzy mnie zauważają, którzy pamiętają o mnie nawet, gdy jestem daleko i to dzięki nim nie mogę na dobre opuścić tej rzeczywistości „Nagle usłyszałam sygnał nowej wiadomości / Mam wrażenie, że to on mnie uratował”. Dla nich muszę iść dalej, nie zatrzymywać się, aż dojdę do swojego celu, muszę wyciągać ręce tak długo, aż uda mi się dosięgnąć tego, na czym mi zależy :))

To takie moje osobiste rozmyślania, a teraz fragmenty skierowane do Was, te, przez które wybrałam właśnie tę piosenkę na urodziny mojego bloga ^^

„Czasem czuję się tak samotna, że aż prawie się rozpływam
Jednak zawsze udaję wtedy silną
A tą twarz, której nie chcę pokazać nikomu
Chcę pokazać tylko Tobie”

…znaczy się „Wam” ;p Wiecie, jak czasem żalę się na blogu, kiedy coś mi się nie uda albo ktoś sprawi mi przykrość albo stanie się coś jeszcze innego. Możecie mnie wtedy uznać za marudną, ale prawda jest taka, że tylko tutaj mogę się wyżalić. Normalnie, w realnym świecie, w takiej sytuacji po prostu uśmiecham się i udaję, że wszystko gra. Nawet jeśli jest zupełnie na odwrót, to tam po prostu nie potrafię okazać słabości. Tylko tutaj mogę być szczera

„Już nie będę czuła tej samotności
Jeśli tylko całkowicie się czemuś poświęcę
A to serce, którego nikomu nie chcę pokazać
Może rozbrzmieć w tym mikrofonie”

…ten blog jest właśnie czymś, czemu całkowicie się poświęciłam. Dzięki niemu czuję, że nigdy nie jestem sama, że zawsze mam Was, mimo że często jesteście wiele kilometrów ode mnie. Co do drugiej części fragmentu oraz również następnego fragmentu, to dotyczy to niespodzianki, którą dla Was mam, więc ciąg dalszy pod obrazkiem ;p

„Choć jestem taka mała i bezradna
To tak właśnie śpiewam
Od zawsze jakby wyśniona
Scena, która na mnie czeka
Jest jedna rzecz, którą zawsze mogę zrobić”

No to może ktoś się domyślił po fragmentach, które wstawiłam, ale jeśli nie, to mówię, że moja niespodzianka ma związek z muzyką. Ja ogólnie zawsze miałam dwa marzenia, pod które podpinały się wszystkie mniejsze: chciałam pisać i śpiewać. Dzięki temu blogowi pisać mogę bez ograniczeń. Piszę opowiadania, czasem recenzje, prawie codziennie opisuję jakieś piosenki lub bawię się słowami, po prostu tłumacząc teksty. Nigdy jednak nie miałam odwagi, żeby zacząć spełniać to drugie moje marzenie. Zawsze zdawałam sobie sprawę z tego, że po prostu mam za mało talentu, nigdy do mnie do końca nie dotarło, że tak naprawdę nie to jest najważniejsze. Śpiewanie jest dla mnie sposobem na to, by uciec od smutku czy po prostu wyrazić swoje emocje. I właśnie pod wpływem tego tekstu, który wczoraj tłumaczyłam, uświadomiłam sobie, że chciałabym choć raz Wam pokazać właśnie tę stronę mnie. Małą i bezradną, nie mającą wystarczająco talentu i odwagi, na swojej wyśnionej scenie, z mikrofonem komputerowym, śpiewającą właśnie tak, właśnie dla Was, właśnie ode mnie.

Wpadłam na ten pomysł dopiero wczoraj, więc piosenka jest niedopracowana, nagrywana na szybko, bez instrumentalu itp. Ale to moja muzyka, mój tekst i mój wokal, to w 100% ja. Nie musi się Wam podobać, wiem, że kiepska ze mnie wokalistka. Ale kocham śpiewać i dlatego to robię. Nie dlatego, że mi wychodzi. Bo nie wychodzi raczej xD